Een stedelijke driehoek is aanwezig in Athene. Twee van de drie hoeken zijn 'gevuld' met een monumentaal plein of een parlementsgebouw. De derde hoek, waar ook de afdaling van de Akropolis eindigt, is leeg. Op deze plek moet de moderne vertaling van een openbaar monument worden gevormd, die niet alleen het einde van de route markeert, maar ook een verbinding naar verdere delen van de stad biedt.
In schaal en symmetrie verwijst het naar de classicistische blokken waarmee Athene ook rijkelijk is gevuld. Samen met het park manifesteert het gebouw zich als een attractie en doorvoerplaats voor het publiek. De begane grond is volledig openbaar en grotendeels open. Wanneer men het ogenschijnlijk orthogonale blok betreedt, stuit men op een enorme glazen bol die dient als de ingang en de verschillende lagen met elkaar verbindt. Alle functies zijn op een logisch duidelijke manier rondom de bol gerangschikt.
Het uiterlijk van het gebouw moet een monolithische uitstraling hebben met verschillen in de openheid van de gevel. Zo is het midden van de voor- en achtergevel transparanter voor een beter zicht op de bol in het midden. De gevel en het dak functioneren als een klimaatmachine die zowel passief als actief licht reguleert, warmte blokkeert en energie en water opslaat.
